نحوه درج بندهای مربوط به مطالبات وجه در قراردادهای بین‌المللی

نحوه درج بندهای مربوط به مطالبات وجه در قراردادهای بین‌المللی 

. بند پرداخت (Payment Terms)

این بند باید شفاف، دقیق و فاقد ابهام باشد. عناصر کلیدی عبارتند از:

• مبلغ کل قرارداد و نحوه محاسبه آن
• واحد پول (Currency): انتخاب ارز پایدار (مانند یورو یا دلار) ترجیح داده می‌شود.
• زمان پرداخت: به صورت مرحله‌ای، نقدی، یا بر مبنای عملکرد
• مهلت‌های پرداخت و تاریخ سررسید اقساط
• حساب بانکی مقصد با جزئیات SWIFT/IBAN
• هزینه‌های انتقال بانکی بر عهده کدام طرف است؟
• مالیات یا عوارض احتمالی قابل اعمال

• 🔷 مثال کاربردی:
   “پرداخت مبلغ دلاری ظرف ۱۰ روز پس از صدور فاکتور رسمی، از طریق انتقال SWIFT به حساب بانکی اعلام‌شده توسط فروشنده، انجام خواهد شد. کلیه هزینه‌های بانکی بر عهده خریدار است.”

  ۲. بند تضمین پرداخت (Payment Security Clause)

  در قراردادهایی که طرف خارجی اعتبارسنجی نشده یا ریسک بالاست، استفاده از ابزارهای تضمینی توصیه می‌شود:

  • اعتبار اسنادی (Letter of Credit – LC)
    
    
  • ضمانت‌نامه بانکی (Bank Guarantee)
    
    
  • چک بین‌المللی قابل وصول در بانک‌های معتبر
    
    
  • ضمانت شخص ثالث یا شرکت مادر (Parent Company Guarantee)
    
    

  🔷 نکته عملی: از ضمانت‌نامه‌هایی استفاده کنید که قابلیت وصول در ایران یا کشورهای طرف ثالث را داشته باشند. شرکتهای ایرانی باید در تنظیم قراردادها باید شرایط تحریمی را در نظر بگیرند.

  ۳. بند جریمه تأخیر در پرداخت (Late Payment Clause)

  برای بازدارندگی، درج جریمه تأخیر متناسب با عرف تجاری لازم است.

  مثال: “در صورت تأخیر بیش از ۵ روز در پرداخت، بدهی معوق با نرخ ۲ درصد در ماه مشمول جریمه خواهد بود.”